Mając na uwadze możliwości percepcyjne dziecka w wieku przedszkolnym, jego nieodpartą ciekawość świata, chęć poznawania i doświadczania rzeczywistości, stworzyłam program autorski umożliwiający poznawanie „na piechotkę” bliższego i dalszego otoczenia dziecka.
Wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi... to główny cel wychowania przedszkolnego. Uwzględniając zainteresowania i potrzeby dzieci, odwołując się do ich doświadczeń, posiadanej wiedzy i umiejętności postanowiłam pomóc dziecku w realizacji jego indywidualnej drogi rozwojowej w relacjach z rówieśnikami i dorosłymi poprzez tworzenie środowiska wychowawczego bogatego w sytuacje aktywizujące je i usamodzielniające.
Mając na uwadze możliwości percepcyjne dziecka w wieku przedszkolnym, jego nieodpartą ciekawość świata, chęć poznawania i doświadczania rzeczywistości, stworzyłam program autorski umożliwiający poznawanie „na piechotkę” bliższego i dalszego otoczenia dziecka. Możliwość bezpośredniego poznawania i przeżywania najbardziej bowiem sprzyja harmonijnemu rozwojowi człowieka, wzbogaca osobowość, rozwija pamięć i wyobraźnię, sprzyja trwalszemu zapamiętywaniu nowych treści, uczy radości bycia z innymi. Udział w rajdach pieszych w towarzystwie rówieśników i innych uczestników (w dużej grupie), z rodzicami lub bez nich, jest niewątpliwie usamodzielniający i aktywizujący, umożliwia poznanie możliwości sprawnościowych dzieci, wyzwala zapał do pokonywania przeszkód i odkrywania świata.
Tworząc program, miałam także na uwadze uświadomienie dzieciom i rodzicom wartości i walorów turystyki pieszej, zachęcenie do aktywnego, zdrowego i twórczego spędzania czasu. Cele główne:
- Zachęcenie najmłodszych do uprawiania wędrówek pieszych i poznawania kraju, a przede wszystkim okolicy miejsca zamieszkania;
- Poznanie środowiska przyrodniczego, tradycji, poszerzania wiedzy z różnych dziedzin życia;
- Podnoszenie kondycji zdrowotnej i sprawności fizycznej;
- Wspomaganie rodziny w procesie wychowania.
Cele szczegółowe:
- Kształtowanie takich cech charakteru, jak: wytrwałość, obowiązkowość, wrażliwość moralną, życzliwość, uczciwość;
- Rozwijanie ufnego stosunku do otoczenia, zarówno dorosłego, jak i rówieśniczego, spontanicznego i otwartego zachowania wobec innych ludzi i poprawnej komunikacji;
- Wyrabianie samodzielności, umiejętności współdziałania i działania na rzecz innych;
- Popularyzacja turystyki pieszej i krajoznawstwa;
- Kultywowanie tradycji obrzędów ludowych;
- Podnoszenie sprawności fizycznej.
Metody pracy:
Małe dziecko poznaje świat wszystkimi zmysłami, swoje doświadczenia zdobywa poprzez obserwację, przeżywanie i działanie. Do otoczenia przystosowuje się początkowo za pomocą narządów zmysłu, przechodząc stopniowo do poznania za pośrednictwem pamięci, wyobraźni i myślenia. Metody stosowane przeze mnie, to metody czynne, oparte na organizowaniu aktywnego udziału dziecka, z których najważniejszą jest bezsprzecznie partnerstwo. „Sytuacjami, w których dziecko ma szansę wnoszenia równego z dorosłymi wkładu do wspólnego wyniku działania, są sytuacje wspólnej z nim aktywności w warunkach zabawowych, do czego okres dzieciństwa stwarza szczególne okazje. Do zadań dorosłego należałoby też wypatrywanie takich sytuacji, na ile się tylko da w naturalnych warunkach życia”.
Partner bowiem, to nic innego, jak współuczestnik. Jest to więc metodyka prowadzenia grupy oparta na przeżyciu, które angażuje tak uczestników, jak i prowadzącego. Jej celem jest wzbogacenie form pracy grupowej, umożliwienie rozwijania aktywności i zaangażowania się jej członków we wspólne działanie, polepszenie komunikacji między wychowawcą a wychowankami. Udział w rajdach pieszych w grupie turystyczno – krajoznawczej Dreptuś pozwala na integrację uczestników, ułatwia poznanie nowego otoczenia i zmniejszenie dystansu między ludźmi, niweluje napięcia psychiczne i ewentualne sytuacje lękowe związane ze spotkaniem w nowej grupie. Umożliwiając dziecku przebywanie w różnorodnym środowisku, rozwijamy w nim wrażliwość estetyczną, która jest źródłem wielu radosnych przeżyć. Metoda dominująca w poznawaniu otaczającej rzeczywistości to bezpośrednia obserwacja. Dzięki niej dziecko nawiązuje bliższy kontakt z otoczeniem, uczy się dostrzegać zjawiska i rozumieć je. Obcowanie z przyrodą i architekturą wzbogaca intelekt dziecka, pobudza jego wyobraźnię, daje możliwość zrozumienia i odczuwania tego, z czym się spotyka. Zasady obowiązujące to:
-
Dobrowolność uczestnictwa, sugestywne zapraszanie do udziału, bez stwarzania sytuacji przymusu, podkreślanie wartości płynących z nawiązania kontaktów z innymi uczestnikami, stwarzanie szansy przeżycia czegoś nowego w grupie;
-
Unikanie rywalizacji i uznawanie pozytywnych przeżyć jako wartości, wyzwalanie zachowań sprzyjających włączeniu się wszystkich w działanie bez obawy ośmieszenia się, eliminowanie rywalizacji na rzecz współpracy;
-
Pobudzenie wszystkich poziomów komunikowania, odwoływanie się do przeżyć, a nie tylko do informacji.
Każdy Dreptuś powinien:
1. Posiadać Książeczkę Wycieczek Pieszych. 2. Znać regulamin Strażnika Przyrody i go przestrzegać. 3. Stosować na szlaku zasady Karty Turysty. 4. Z ochotą zdobywać punkty na odznakę „Siedmiomilowe buty”. 5. Uczestniczyć w rajdach organizowanych przez PTTK zgodnie z kalendarzem imprez. 6. Brać udział w wycieczkach organizowanych przez przedszkole. 7. Zachęcać rodziców do wycieczek rodzinnych. 8. Zdrowo się odżywiać. 9. Prawidłowo się ubierać. 10. Zawsze mieć dobry humor!
1. Suchanek Irena, O partnerskiej postawie nauczyciela 2. Ogrodzińska Teresa, Przedszkolaki krok drugi
Maria Wasilewska
Przedszkole nr 21 w Koszalinie |